Dakar Rally deel 2, zo voelde het na 8,5 uur crossen door de woestijn richting de rand van de Salar de Uyuni. Deze 2de dag stond in het teken van nog enkele verschillende kleuren meren. Elk meer heeft zijn eigen kleur en naam in Quechua, de taal die hier in Bolivia veel gesproken wordt. Dit is een taal die totaal niet lijkt op Spaans, maar toch door het grootste gedeelte van de Bolivianen en Peruanen gesproken wordt. Op deze dag kwamen we meer andere jeeps tegen, die vanuit Uyuni een vergelijkbaar rondje in tegengestelde richting maken. En dan ga je toch even kijken wat iedereen te eten krijgt tijdens de lunchmomenten. De chauffeurs zijn hier namelijk naast rally rijders en gids ook nog eens kok. Het eten is simpel maar lekker en bestaat uit de vaste hoofd ingrediënten. Koude aardappels, rijst of pasta met groente en tonijn of kip. Ik keek eens goed om me heen, maar iedereen had wel een combinatie van het bovenstaande. Dus geen culinaire hoogstandjes of dure ingrediënten. Het is het geweldige uitzicht dat het zo leuk maakt, zittend op de zandgrond, bordje in je hand en de flamingo's of vergezichten bewonderen. In de middag gingen we nog een moddergeiser bekijken en een actieve vulkaan, van een afstandje hoor. Het laatste stuk in de jeep was lang, er leek geen einde aan te komen. Bij elke bocht keken we of we er al waren, het zout hotel aan de rand van de zoutvlakte. Ik was het woestijnstof en al het gehobbel wel een beetje zat. Het zouthotel wat basic maar leuk aangekleed, genoeg voor een korte nacht, want morgen om half 6 moeten we in de auto zitten voor een zonsopkomst. Eindelijk gaan we dan de Salar de Uyuni zien, het mooiste natuurfenomeen van deze tocht.