La Paz, de hoofdstad van Bolivia. Een stad vol winkeltjes, schattige vrouwtjes met bolhoedjes, toeterende taxi's en overvolle minibusjes. Het contrast met de immense zoutvlakte kon niet groter zijn. Toen we 's avonds aankwamen was het druk op straat met veel mensen en auto's. De volgende ochtend was het straatbeeld veranderd, de straat was één grote markt geworden. En niet alleen onze straat, wel 10 straten waren veranderd in 1 grote markt. Aardappels, fruit, tandpasta, pannen, make-up of kip. Deze markt had echt alles. Paps ogen begonnen al te glimmen, want over marktjes struinen en lekker kijken naar mensen is echt zijn ding. Mam en ik konden ons hart de afgelopen 2 dagen ophalen in een van de vele toeristische straatjes vol leuke souvenirs. Sjaaltjes, truien, beeldjes, sieraden en schattige tasjes. Zo komen wij 2 dagen in deze stad wel door, want we moeten natuurlijk overal alles bekijken. Gelukkig zijn er genoeg kerken en een Coca museum die pap en Syb bezig houden. We hebben vanavond wel een nieuwe tocht geboekt bij Vertigo Biking, we gaan mountainbiken over de most dangerous road. Deze weg is 64km lang en soms maar 3,5meter breed. Tot enkele jaren geleden reden hier gewoon bussen, vrachtauto's en ander gemotoriseerd verkeer overheen. En niet zonder gevolgen, want zeer regelmatig vloog er eentje uit de bocht de afgrond in. Nu is de weg alleen nog maar begaanbaar voor fietsers en kleine busjes van toermaatschappijen. Morgen gaan we dus 64km de berg af racen, van een hoogte van 4.700 meter naar 1.200 meter. Van erg koud naar tropisch warm in 4 uurtjes. We krijgen een dik beschermend pak, helm, knie en elleboog beschermers en handschoenen aan, dus de nodige veiligheidsmaatregelen worden getroffen. Ik ben benieuwd hoe het gaat....