De wind suizend door mijn haren, nouja langs mijn helm. De brandende zon op mijn huid, ehh op mijn dikke beschermende jas. Ja de death road af fietsen doe je niet zonder enige beschermende maatregelen. Om 8 uur vanmorgen begon deze spannende dag. We werden met een busje naar het beginpunt gebracht op 4700 meter. Toen gingen de knie en elleboogbeschermers aan. Beschermende jas en broek er overheen, helm op en handschoenen aan. Nog een klein beetje zonnebrand op de paar stukjes huid die onbeschermd waren en wij waren er klaar voor. De mountainbikes werden gecontroleerd, voor- en achtervering check, remmen check, versnelling check. Het eerste stuk was ongeveer 25km over een asfaltweg. Dit is het begin van de nieuwe weg en hierop rijden ook gewoon auto's en vrachtwagens. Als echte racemonsters zoefden we naar beneden, schoten door de bochten en haalden soms wel een snelheid van 60km per uur. Dit was het makkelijke stuk en ik moet zeggen dat ik dit ook het leukste rijden vond, want hierna begon de echte death road. 40km alleen maar naar beneden, over steentjes, hobbels en een weg die soms maar 3,2 meter breed was (met een afgrond van 400 meter ernaast, dus geen berm). Het was een best zware tocht waarbij je je geen seconde kon permitteren om je concentratie te verliezen. Om de 20 minuten stopten we even om onze vingers te ontspannen ( van al het remmen), de fietsen te checken en te genieten van het uitzicht. Je gaat van de hoge bergen midden in de wolken naar een tropische jungle vol vlinders en groene planten. Pap en Syb hadden de hele tocht de snelheid er goed in zitten, ik heb het soms toch echt wat rustiger aangedaan. Genieten van het uitzicht en voorkomen dat ik doodsangsten uitsta omdat ik weer te hard ga, want 1 foutje en ik lig over de rand of tegen een boom. Het is een geweldige tocht en erg mooi en spannend om mee te maken. Op de weg terug, toen we allemaal veilig in het busje over de nieuwe goede weg reden vertelde onze gids de verhalen. Van bussen met wel 60 mannen, vrouwen en kinderen, die over de rand het ravijn in zijn gestort, omdat de chauffeur na 12 uur rijden in slaap was gevallen. Deze weg heeft heel veel levens geëist, vooral door onvoorzichtig rijgedrag of oververmoeidheid. Sinds mei 2007 is de weg volledig afgesloten voor bussen en mogen alleen fietsers en de minibusjes van de tourmaatschappijen er overheen. Nog steeds eist deze gevaarlijke weg levens, maar nu van fietsers. Bij de maatschappij waar wij hadden geboekt is ooit in 2009 één persoon om het leven gekomen. In totaal zijn er na 2007 15 mensen verongelukt, hoofdzakelijk overmoedige of onverantwoordelijke fietsers. 15 lijkt veel, maar vergeleken bij de honderden mensen vóór de nieuwe weg, dan is de nieuwe weg een zegen. Wij hebben het gelukkig overleefd (we hebben een T-shirt en foto's om het te bewijzen) en zijn een geweldige ervaring rijker.