Met moeite kon iedereen wakker worden na het feestje van gisteren. Bijna iedereen op de camping zou die dag maar 3 uurtjes lopen, maar onze groep had de extra optie gekozen. Een zware tocht richting een Inca ruïne, die uitzicht biedt op Machu Pichu. De 2 engelse meiden die gisterenavond tocht bijna 3 flessen wijn achterover hadden gegooid, zaten netjes om 5.15 aan het ontbijt. Ze hadden de optie om met de andere groepen mee te gaan, maar ze wilden dat niet. Voor hen zou deze dag dubbel zo zwaar worden. Het eerste gedeelte van 3 uur alleen maar omhoog, door de jungle. Stap voor stap, ieder op zijn eigen tempo kwamen we boven. Je kon echt merken dat dit jungle was, want het zweet liep aan alle kanten langs mijn lichaam. Bij elke bocht dacht ik, oh nu even een plat stukje, maar die waren er maar weinig. Dus gewoon de ene voet voor de andere op weg naar boven, naar de Inca ruïne van Llachtapata. Deze ruïne bestaat uit een aantal kamers met niches, gemaakt van grote stenen, precies zoals alle ruïnes van de Inca's. We kregen boven een kleine geschiedenisles, maar eigenlijk was ieders oog gericht op Machu Pichu. Heel in de verte, tegen de andere berg aan kon je het zien, de terrassen. Daar zouden we morgen zijn, ons grote einddoel. Maar wat omhoog gaat, moet ook weer naar beneden. Een slopende 3 uur, om aan de andere kant van de berg terecht te komen. De engelse meiden hadden inmiddels de energie verloren en waren niet vooruit te branden. Gelukkig hadden we in de tijd wat speling, want we moesten immers nog lunchen en daarna de trein naar Aqua Calientes pakken en in een hotel slapen. Dat voelt een beetje als vals spelen, maar we zouden de volgende dag alle energie nodig hebben voor Machu Pichu. Het was heerlijk om je eigen badkamer en een bed te hebben na deze 4 dagen, ook al bleven de tijden om op te staan hetzelfde. 3.45am staat de wekker, want om 4 uur moeten we richting de poort van Machu Pichu lopen.