Magisch, geweldig, sprookjesachtige of fantastisch. Al deze woorden kunnen niet beschrijven hoe mooi het is om Machu Pichu in de ochtend te zien. Ik zal even bij het begin beginnen... Om bij Machu Pichu te komen zijn er 2 opties. De bussen vertrekken om 5.30 en doen er gemiddeld 25 minuten over om boven te komen. Je kan ook lopen, daarvoor moet je op tijd voor de poort beneden aan de berg staan en om 5 uur precies begin de race. Het is een pad met allemaal ongelijke treden over 2 km lengte, dat je gemiddeld in 45 minuten af kan leggen. Als je dit doet, bent je dus als eerste boven bij de ingang van Machu Pichu en mag om 6 uur als eerste naar boven. Jullie kunnen misschien al wel raden welke optie wij hadden gekozen. Om 4.30 stonden we als eerste bij de poort aan de bergvoet, klaar voor de race. 3, 2, 1, go, daar gingen we weg. Syb ging als een speer en ik probeerde in mijn eigen tempo zo goed mogelijk vast te houden. Het zweet droop van mijn lichaam, mijn kuiten brandde bij elke stap en ik had amper de adem om even tussendoor water te drinken. Halverwege werd ik ingehaald voor 2 fransen en later ook door een stel Amerikanen, maar nog steeds liep ik redelijk voorop. Net toen ik bijna al mijn energie op had en me af vroeg waar ik in godsnaam aan begonnen was, zag ik de ingang. Ik had het gehaald en ik was 10des in 40 minuten! Syb was eerste en zat helemaal bovenaan de trap (30 min), dat had ik ook niet anders verwacht. Nu was het wachten op mam, die er toch een aardig tempo in heeft de afgelopen dagen. Pap was ook begonnen aan de helse klim, maar zou het rustig aan doen. Langzaam kwamen er meer mensen boven, allemaal met een gezicht vol blijdschap, zweet en uitputting. En toen ineens kwam mam boven, als 20ste. Daar stond ze tussen alle 20 en 30 jarigen, als een van de eersten. Wat waren wij trots op haar! Toen begon het wachten tot de poorten open gingen. De eerste bussen kwamen rond 10 voor 6 al boven, nog voor dat iedereen van de lopers boven is, dat lijkt me erg frustrerend. Kom je boven vol zweet en dan staan er al 150 frisse mensen voor je in de rij, die ook nog eens langer hebben kunnen slapen. 6.00am, de poorten gaan open en nu is het echt rennen. We verwachtten een pad van 100meter, maar er bleken nog meer trappertjes te zijn. Met de laatste restjes energie liep ik de trap op, maar toen we boven waren...... Wat was het mooi, alle pijn, alle vermoeidheid waren verdwenen. Daar lag onder ons machu pichu, helemaal leeg, de zon kwam langzaam op en de camera's draaiden overuren. In kreeg hetzelfde gevoel als toen ik 2 jaar geleden wilde ..... Zag, met dezelfde bijbehorende grote, niet weg te krijgen glimlach. Dit was waar we het voor gedaan hadden en het was nog mooier dan ik ooit had kunnen bedenken! Machu pichu! Toen we de nodige foto's hadden gemaakt begon de rondleiding door de vele huizen, tempels en terrassen. Het is een fascinerende cultuur met geweldige bouwwerken. De Inca's leefden samen in harmonie met de natuur en hadden grote kennis van astronomie en ons zonnestelsel. Onze gids Jimmy vertelde in geuren en kleuren over de cultuur en wij zogen de informatie op als leergierige sponzen. Afsluitend namen we afscheid van Jimmy, bedankten hem voor alles en gingen we allemaal onze eigen weg. We hadden nog een hele dag om de rest van Machu Pichu te bekijken. Rond 12 uur werd het wel erg druk, groepen toeristen, gidsen met vlaggetjes en duwen voor de foto's. Ik ben blij dat onze rondleiding al om half 7 begon, zodat we alles in alle rust konden bekijken. Machu Pichu is werkelijk een magische plek, vol geschiedenis in een geweldige natuur. Ik begrijp heel goed dat hier bijna elke dag 2500 mensen komen om met verbazing door de straten van de stad te lopen. Wij hebben er van genoten en het was echt het hoogtepunt van onze reis. Nog 1 dag in Cusco en dan zit de reis erop en vliegen we terug naar Amsterdam, maar nu genieten we nog even na van het wereldwonder dat Machu Pichu heet.