Adios Peru, Ola Chili

Vandaag een kort verhaaltje, we hadden namelijk een reisdag. Om naar Chili te komen vanaf Arequipa kan je veel bus maatschappijen kiezen. Wij hadden gekozen voor een luxe bus die rechtstreeks naar Tacna reed. En luxe was het zeker. Ruime leren stoelen, enorm veel beenruimte, leuke films en tussendoor snacks. Zo kwamen wij de 6 uur durende reis heel makkelijk door. Ons eindpunt in Chili is San pedro the Atacama, dus morgen vervolgen we onze reis die kant op. 11 uurtje in de volgend bus, helaas niet zo luxe als vandaag.

Colca canyon, hoogte en dieptepunten

Om 3.00am stonden we allemaal klaar om te vertrekken naar de Colca Canyon. Ons reisgezelschap bestond uit 2 andere Nederlanders en een Israëlisch stel dat voor 8 maanden door Zuid-Amerika trok. Onze gids voor de komende 3 dagen heette Frank, een gezellige Peruaan die ons allen steeds my friends noemde, als hij uitleg gaf. In 3 uurtjes reden we de stad uit de droge, kale bergen in. De chauffeur moest doorrijden want we moesten op tijd zijn voor de condors. De condors slapen 's nachts onderin de canyon en gebruiken in de ochtend de thermiek om hieruit omhoog te zweven. Op cruz del condor wachtten wij en nog vele anderen op de grote vogels. Langzaam kwamen ze één voor één omhoog in mooie sierlijke rondjes. Magistrale vogels met een spanwijdte van 2 meter. Ze maakten er een mooie show van en toen er zelf 2 vlak over het plateau met toeristen vlogen waren de ooohh en aahhhhh goed te horen. Na dit geweldige hoogtepunt begonnen we niet veel later aan onze tocht de canyon in. Van 3400 meter naar 2300 meter. Een tocht van ongeveer 3 á 4 uur. We mochten op ons eigen tempo lopen, want het niveau in de groep was erg verschillend. In de brandende zon liepen we daar, tot mam ineens weg gleed en een stukje over de rand naar beneden viel. Gelukkig kwam ze met de schrik vrij. 2 Grote schaafwonden en een diepe glip waren het resultaat van haar valpartij. De schrik zat er wel goed in, maar na wat EHBO moesten we wel door. Ik heb mams tas verder gedragen en mam is rustig verder gegaan. Er leek geen eind te komen aan het lange steile pad. Voor pap was het ook zeer zwaar, de hoogte in combinatie met een beetje buikgriep maakte het hem niet makkelijk. Onze accommodatie voor de eerste nacht was primitief, maar netjes. Een wc, douche met koud water en kaarsjes voor licht. De bedden waren wankel, maar hadden wel 2 heerlijke dikke dekens tegen de kou van de nacht. Een oud vrouwtje kookte voor ons soep, rijst en groente op een op hout gestookt pitje, maar wel met een halogeen hoofdlampje op haar hoofd. De rust was heerlijk en na zo'n zware dag konden we goed slapen. De 2de dag zouden we maar 3 uur moeten lopen, naar een ander dorpje met betere kamers en een zwembad. Om de hitte te ontlopen vertrokken we om 8 uur. Het was een mooie tocht, met geweldige uitzichten. Deze keer was het minder zwaar en dan kan je toch meer genieten van alles om je heen. En na 2.5 uur lopen kwam het in zicht, helder blauw water in rond gevormde bakken, de zwembaden! 20 minuten, zei Frank. Dus we zetten de eindsprint in en hij had geen ongelijk. Een half uur later lagen we in het zwembad. De middag was vrij, eindelijk tijd om eens aan mijn boek te beginnen en goed uit te rusten. Want ook na dit hoogtepunt zou weer een zware tocht op ons staan te wachten. 9 km omhoog, de canyon weer uit. Opnieuw ging de wekker op tijd, want om 5.00am moesten we starten. De zon kwam langzaam op en wij 3 begonnen aan onze laatste tocht. Pap had een ezel gehuurd en vertrok samen met de andere mensen later. Door het zuurstof gebrek op deze hoogte zou het lopen van deze 3de tocht opnieuw een hel worden, dat was het niet waard. Syb zette al gelijk de sprint in en na 30 minuten zag ik hem al niet meer lopen. Hij was dan ook in 1 uur en 50 minuten boven, als een van de eersten. Dat tempo kon ik niet bijhouden, dus ik liep op mijn eigen tempo. Mp3 speler op met het nieuwe album van Mumford and Sons en rustig door lopen, stap voor stap. 2,5 uur later stond ik boven. Door de schaduw viel het lopen erg mee, al moet je soms echt even stoppen om extra zuurstof binnen te krijgen. Niet veel later kwam onze cowboy op ezel eraan, deze keer wat meer genietend van het uitzicht. En even later volgde ook mam, we hadden het gehaald. We waren alle 4 boven. Het waren 3 dagen met hoogte en dieptepunten, letterlijk en figuurlijk. Met de spierpijn in de benen vertrekken we morgen naar Chili en laten we Peru even achter ons.

Laatste dag in Arequipa, kloosters, busjes en een vergelijkendwaren onderzoek

Vandaag is onze laatste dag in Arequipa. Het idee is om morgen een 3 daagse tocht in de Colca Canyon te gaan doen en daarna door te reizen naar Chili. Dit klinkt simpel, maar het heeft ons toch zeker een paar uur gekost. Eerst de Colca Canyon tocht. We wilden graag een 3 daagse hiking tocht doen, in combinatie met de condors bekijken. Deze tocht wordt door heel veel tourmaatschappijen aangeboden, met maar enkele verschillen. Dus Syb en ik gingen op pad, op naar reisbureau 1. De dame achter de balie gaf ons een Korte uitleg met wat ze zouden gaan doen, wat we gaan zien (met mooie plaatjes) en natuurlijk hoeveel soles daar tegenover staat. Een goed en duidelijk verhaal, dus op naar bureau 2. Deze kerel ging in nog minder dan 5 minuten over 3 dagen heen, omcirkelde wat woorden die stonden voor natuurgebieden en vulkanen en gaf toen ook zijn prijs. Gelukkig hadden we bij mevrouw 1 al wat plaatjes gezien, anders zou ik werkelijk geen idee hebben wat we zouden gaan zien. Wij vervolgenden ons vergelijkend warenonderzoek met een laatste bezoek aan mevrouw nummer 3. Deze dame kon gebrekkig engels, maar ze was voorbereid. Een Spaanse uitleg met een mooie powerpoint met foto's. Tja en dan moet je kiezen. De prijzen verschillen 10 soles, 3,30 euro dus dat zal de doorslag niet geven. De eerste mevrouw beloofde ons kleine groepen en een klein busje, mmhhh, nog steeds moeilijk. Maar toen kwam ze met de beste verkooptruc voor 4 lange Hollanders, we mogen als eerste het mini-busje in, zodat we de ruimste plekken hebben. Ahh now we are talking. Tour geboekt, alles betaald en morgen om 3.00am ( ja dat lezen jullie goed) vertrekken we naar Colca Canyon voor 3 dagen. Het 2de op onze to-do-list was een ticket naar Tacna voor zaterdag. Hiervoor moesten we "even" naar het grote busstation aan de rand van de stad. Syb en ik besloten dit gewoon met de mini-busjes, ook wel collectivo's te doen. Het idee is erg simpel. Een grote minibus komt aanrijden en een mannetje opent al rijdend de zijdeur en hangt er half uit. Deze kerel schreeuwt de bestemmingen, de haltes. Als je besluit dat je mee wilt, stap je snel in en de zijdeur gaat weer dicht. Heel makkelijk en simpel. Maar stel je nu voor dat een meid van 1.90 en een kerel van 2.05 hier in willen, dat is bukken anders stoot je je hoofd, in stappen, je tussen een stoeltje wurmen ( als er nog plek is) en dan 30 minuten je als een mens in een poppenauto voelen. Wat een belevenis. In de eerste bus kon ik mijn benen nog net kwijt, maar bus 2 had ongeveer 30cm beenruimte, haha. Op het bus station hebben we een luxe busmaatschappij uitgezocht en de tickets geboekt. En toen dus weer de ienimini-busjes in naar het centrum, die 2 hollandse reuzen. Om de laatste dag hier in Arequipa nog even goed af te sluiten hebben we in de namiddag rustig door een oud rijke nonnenklooster geslenterd. Zie de foto's. Nu gaan we snel wat eten en dan naar bed, want morgen om 3.00 uur staat de taxi klaar. 3 dagen schitterende bergen en geweldige condors, ik heb er zin in.

Verjaardag in Peru

Happy birthday to meeeee! Voor de 2de keer vier in mijn verjaardag aan de andere kant van de aardbol. Deze keer niet in Borneo maar Peru. Het is wel een raar idee, om 5 uur lokale tijd aan het einde van de dag kreeg ik de eerste berichtjes al. Heel erg bedankt daarvoor. En dan de volgende morgen zitten we aan een iets wat karig ontbijtje met kleine kadootjes op mijn bord. Ik voelde me nog niet echt jarig, misschien wel omdat ik toch wel wat speciale mensen mis op zo'n verjaardag aan de andere kant van de wereld. Mam baalde flink, want ze was de slingers vergeten en zowel Schiphol, Panama City als Lima airport verkochten geen slingers. Het echt verjaardaggevoel kwam pas toen we tegen 11 uur een klein bakkerijtje in liepen. Pap had zich na het kleine ontbijt al 3 uur verheugd op dit moment, want als echte zoetekauwer is het een walhalla hier. We zochten 4 grote stukken taart uit, allemaal een verschillende. Chocolat, creme de caffee, tres leches en tiramisu. De stukken waren zo groot dat de gebaksbordjes bijna te klein waren om de hele punt te serveren. Het was heerlijk en toen pap de zeer kleine rekening in handen kreeg, smaakte alles nog iets lekkerder. Het weer was weer zonnig en droog met een graadje of 22, dus we hebben de stad door gelopen. Kerkjes bekeken en alvast een tocht naar de canyon de colca uitgezocht. Voor een extra snufje cultuur zijn we aan het eind van de middag naar Juanita geweest. Dit is een Inca meisje die ongeveer 500 jaar geleden is geofferd, om de goden van de bergen te eren en tot rust te brengen. In 1995 is het volledig door kou geconserveerde ijsmeisje gevonden en ligt sindsdien in een museum in Arequipa in een glazen vriezer. Door middel van een verplichte tour door het museum kom je alles te weten over het offeren van Inca's in die tijd. Moet je je voorstellen, je wordt geboren als offermeisje. Zoiets werd bij geboorte al bepaald. Rond je 13de verjaardag besluiten de priesters dat je geofferd moet worden om de vulkanen en berg goden rustig te houden. Een lange wandeltocht van 850km van Cusco naar Arequipa volgt en 2 tot 4 maanden later sta je boven op de heilige berg, zo'n 5800 meter hoog. In de vrieskou, angstig voor de dood maar ook vereerd, want je gaat immers bij de goden leven en helpt je volk. Het was een interessante rondleiding. Na deze geschiedenis les moesten we mijn verjaardag nog even goed afsluiten. Lekker eten op het hoogste terras van de stad. On the top restaurant. Een plek met geweldig uitzicht over Plaza de Armas en lekker eten. Alleen een beetje koud, dus lange broek, thermoshirt aan en sjaal om, op naar het restaurant. Op ons menu stond Alpaca steak, kruidige lam en kip met quinoa risotto. Het was goed eten. Veel van deze iets toeristische restaurants hebben soms een klein bandje, maar zoiets wilde ik niet. Verschrikkelijk! Dus jullie raden het al, halverwege de maaltijd komen er 3 mannen het terras op, 2 met een gitaar en nummer 3 was gewapend met een panfluit. En zo sloten we de avond af met twee best wel lekkere witte wijntjes en wat achtergrond gepingel.

Van Lima naar Arequipa

10 uur naar bed, helemaal kapot, maar om 3 uur word ik alweer wakker. Heerlijk zo'n jetlag. Gelukkig kan in nog wel een beetje slapen en om 7 uur mogen we eindelijk aan het ontbijt. Lima is een grote drukke stad met veel lawaai, overal politie en taxi's. Bij het woord taxi stellen wij ons een ruime auto voor, eventueel geel gekleurd zoals de New Yorkse taxi's. Nou hier zijn de officiële taxi's ook geel, alleen net zo klein als mams boodschappenkarretje Hyundai i10. Mijn broertje, de altijd-Bob zou zo een taxibedrijf kunnen beginnen hier. Bordje op het dak en gaan met de crosskar. Maar in zulke kleine autootjes, daar kunnen dus echt geen 4 grote Hollanders en hun bagage in. Dus dat werd vanmiddag op het vliegveld van Arequipa dos taxi's, om alle tassen en ons mee te krijgen. Arequipa is een mooie stad. Het historische centrum heeft enkele mooie gebouwen en een groot klooster. Dit alles gaan we morgen lekker bekijken. Vandaag hebben we het bij slenteren door de stad gehouden. Mensen kijken, lekker eten en 's avonds over de Plaza de Armes lopen. Morgen ben ik jarig en gaan we het samen vieren. Ik heb al een goed restaurant uitgezocht :)

De reis kan beginnen

Vanmorgen om 8 uur stonden we allemaal klaar om door Niek naar het vliegveld gebracht te worden. Nouja klaar, Syb had bedacht dat er toch nog wel iets uit zijn tas kon. Dus daar gingen nog een broek, handdoek en shirt. Weer een paar gram eruit. Voller beladen dan we misschien gedacht hadden vertrokken en naar schiohol. Mijn tas was 15 kg, 3 mee dan ik had gewild, maar ik zou niet weten wat eruit moet. Ik heb echt weinig mee. Dus als jullie straks denken, goh alweer dezelfde kleren, ik heb niet anders. De vlucht ging voorspoedig en 12 uur later kwamen we in Lima aan. Een drukke hoofdstad met 8 miljoen mensen. Gelijk krijg je een vakantiegevoel, niet door de lelijke stenen gebouwen, maar door het rijden. 3 baans wegen wordt creatief als 4 of 5 baans, de claxon moet minimaal 3 keer per minuut worden gebruikt en alle auto's ziet eruit als een ingedeukt koekblik. Welcom in Lima! Nu gaan we nog even wachten tot Syb ook is geland en dan lekker slapen, want de 7 uur tijdsverschil hakt er wel goed in nu.